Coraz częściej Parestand, który jest właśnie patentowany, wykorzystują także ośrodki rehabilitacyjne w Polsce. Urządzenie – jak wyjaśnił pochodzący z Nowego Sącza naukowiec – jest przeznaczone do „bezpiecznej nauki chodu osób, które utraciły tę zdolność w wyniku np. udaru mózgu, stwardnienia rozsianego, dziecięcego porażenia mózgowego, wypadków komunikacyjnych i innych schorzeń„.

Parestand, w przeciwieństwie do innych urządzeń służących do nauki chodzenia, umożliwia pacjentowi samodzielne poruszanie się – w pozycji pionowej. „Podczas ćwiczeń wystarczy jeden rehabilitant, a nie kilku – jak to ma miejsce w czasie rehabilitacji przy wykorzystaniu normalnego chodzika. Tak naprawdę rola rehabilitanta ogranicza się do instruktażu i czuwania nad prawidłowością wykonywanych ćwiczeń. Konstrukcja urządzenia umożliwia spionizowanie pacjenta bez wysiłku ze strony rehabilitującego i to jest coś niespotykanego” – powiedział rehabilitant na co dzień używający Parestandu Paweł Żychowski z Centrum Rehabilitacji w Łabowej (woj. małopolskie).

Urządzenie jest skonstruowane z głównej szyny nośnej, w której podwieszony jest wózek jezdny z wciągarką i systemem odciążania pacjenta. Pacjent zapięty w uprząż przy pomocy wciągarki jest spionizowany. W wózku jest umieszczony system odciążania pacjenta, który pozwala pacjentowi ćwiczyć pod takim ciężarem swojego ciała, jaki na danym etapie rehabilitacji mogą dźwigać mięśnie jego nóg. I tak np. pacjent ważący 100 kg może trenować chodzenie tak jakby miał 50 kg, bo od pozostałych 50 kg został odciążony. „W trakcie ćwiczeń osoba poddana rehabilitacji zmuszona jest do aktywnego brania udziału w terapii, przy czym cały czas jest w pełni zabezpieczona i spionizowana. Wózek jezdny podąża za pacjentem zabezpieczając pozycję pionową” – wyjaśnił Żuchowicz.

Wniosek o opatentowanie wynalazku trafił do urzędu patentowego ok. rok temu. Naukowiec powiedział, że otrzymał już informację urzędu patentowego, że wynalazek rzeczywiście jest nowością i pod względem technicznym nie ma drugiego takiego na świecie. Obecnie naukowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadzą badania kliniczne, które – jak na razie – wykazują pozytywne efekty terapeutyczne u pacjentów poddanych rehabilitacji przy pomocy urządzenia.

Żuchowicz wyznał również, że na pomysł skonstruowania Parestandu wpadł w 2011 r., gdy przeszedł udar mózgu i był zmuszony do poruszania się na wózku inwalidzkim. „Choroba i obserwacje z wózka inwalidzkiego, z jakim trudem i wysiłkiem muszą zmierzyć się pacjenci, którzy utracili zdolność chodzenia i ich rehabilitanci, zmusiła mnie do myślenia. Bezsenne noce przeplatane ćwiczeniami w łóżku przyniosły pierwsze rezultaty w postaci projektu urządzenia, które w opinii mojej i wielu autorytetów może zrewolucjonizować dotychczasowy proces reedukacji chodu” – opisał.

Artykuł pochodzi z serwisu PAP – Nauka w Polsce.