Małopolska

Małopolska jakiej nie znacie – Malopolska24.pl

Pałac w Lubartowie
Miejsca które warto zobaczyć Turystyka Zamki, dwory, pałace

Pałac Sanguszków

Pałac w LubartowiePałac w Lubartowie (województwo lubelskie) nie jest udostępniony do zwiedzania, gdyż mieści się tutaj siedziba Starostwa Powiatowego. Wnętrza jednak można obejrzeć w godzinach urzędowania starostwa. Jednakże nie ma już biblioteki ze spiralnie wznoszącą się podłogą ani sieni z dębowymi schodami zdobionymi posągami gigantów. Jedynie przeznaczona na konferencje Sala Rycerska prezentuje się wspaniale.

W I połowie XVI wieku Piotr Firlej herbu Lewart założył miasto, nadając mu początkowo nazwę Lewartów (zmienioną na Lubartów dopiero w 1744 roku), a kilka lat później wybudował tutaj zamek. W 1553 roku obiekt odziedziczył Mikołaj II Firlej, który nie bacząc na koszty dokonał znacznej jego rozbudowy i zwiększenia funkcji obronnych. Wokół rezydencji powstał wspaniały geometryczny ogród. W kolejnych latach zamek zmieniał właścicieli, głównie za sprawą małżeństw. W II połowie XVII wieku budynek stał się własnością marszałka wielkiego koronnego Józefa Karola Lubomirskiego. Zachowały się ówczesne plany przebudowy zamku stworzone przez nadwornego architekta Tylmana z Gameren, nie wiadomo jednak czy zostały one w pełni zrealizowane. W kolejnych latach obiekt wielokrotnie zmieniał swoje oblicze, aż do pierwszych lat XVIII wieku, kiedy to został poważnie uszkodzony podczas wojny północnej.

Pałac w LubartowieKilka lat później Lubartów stał się własnością marszałka wielkiego litewskiego Pawła Sanguszki, który podjął się odbudowy zamku. Projekt modernizacji zlecono przybyłemu z Włoch architektowi epoki baroku, Pawłowi Antoniemu Fontanie. W tym samym czasie Fontana budował w Lubartowie, na zlecenie Sanguszki, kościół św. Anny i klasztor Kapucynów. Przebudowała pałacu dała wspaniały efekt, powstał elegancki barokowy pałac, z nowymi dekoracjami elewacji oraz gruntownie odmienionymi wnętrzami. Sanguszkowie władali miastem do roku 1839. Ostatnią z rodu Sanguszków właścicielką miasta i pałacu była Klementyna Małachowska.

Na początku XIX wieku budynek trafił w ręce Henryka Łubieńskiego, który w stajniach pałacowych stworzył fabrykę porcelany. Wkrótce popadł on jednak w kłopoty finansowe, a zamek został własnością Banku Polskiego. Później przez kilka lat w budynku mieścił się szpital wojskowy. W 1933 roku pożar zniszczył dach i wnętrza lubartowskiej rezydencji. Ruinę wraz z ogrodem wykupił Zarząd Miejski. Całkowitej odbudowy podjęto się dopiero w połowie XX wieku i zakończono ją kilkanaście lat później. W jej wyniku możemy podziwiać dzisiaj dwupiętrowy pałac o barokowych cechach, z dwiema niskimi wieżami narożnymi, znajdującymi się na tylnej elewacji.

Do woli można oglądać pałac z zewnątrz oraz spacerować po otaczającym go ładnym, zadbanym parku i pięknym geometrycznym ogrodzie. Nieco dalej, w głębi parku, znajduje się fontanna, staw, pozostałości mostu i brama pałacowa. Nieopodal XIX-wieczna oranżeria. Odpoczęłam i nacieszyłam moje „zwiedzaczowe” oczy w tym pięknym zielonym zakątku.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

AlphaOmega Captcha Classica  –  Enter Security Code
     
 

Optymistka. Zdeklarowany zwiedzacz (nie tylko) zamkowy. Uwielbia czekoladę i Bon Jovi. Wpada w zachwyt na widok kolorowych, jesiennych drzew. I paru innych rzeczy...