Wiesław Gawryś, zastępca dyrektora Ogrodu Botanicznego PAN w Powsinie, mówi że mimozą nazywane są żółte kwiaty, które późnym latem i wczesną jesienią pojawiają się w całej Polsce. „Ludzie nazywają to mimozą, ale z mimozą nie ma to nic wspólnego” – podkreśla. Wyjaśnia, że roślina ta to nawłoć czy też – z łaciny – solidago. „To nie jest zresztą polska roślina, ale amerykańska” – dodaje. Nawłoć dawniej uprawiano w ogrodach, ale stamtąd roślina uciekła i opanowała nieużytki. To ona sprawia, że w Polsce późnym latem robi się na ugorach żółto.
Tymczasem prawdziwa mimoza – czułek wstydliwy – ma dość drobne, różowe kwiaty w kuleczkach i wyróżnia się tym, że jej liście zwijają się natychmiast po ich dotknięciu. „W żaden sposób w naturze u nas nie występuje” – mówi botanik i wyjaśnia, że spotkać ją można tylko np. w kolekcjach roślin szklarniowych. „Jest atrakcyjna tylko z tego względu, że jej liście się kulą. Natomiast kwiaty nie mają znaczenia dekoracyjnego” – wyjaśnia. Jak dopowiada Krzysztof Kapała z Ogrodu Botanicznego UJ, czułki wstydliwe kwitną w szklarniach o różnych porach roku, niekoniecznie jesienią.
„Mimoza jest bardzo wrażliwa na dotyk, a nawłoć w ogóle wrażliwa nie jest. Tępi się ją, niszczy, a ona i tak rośnie” – porównuje Wiesław Gawryś. „Jedyną zaletą nawłoci jest to, że jest bardzo miododajna” – przyznaje ekspert z ogrodu w Powsinie i zaznacza, że gdyby roślina ta kwitła nie późnym latem czy jesienią, ale wcześniej, produkcja miodu byłaby łatwiejsza. Tymczasem pod koniec sierpnia i we wrześniu pszczoły latają już słabiej, a pszczelarze o tej porze roku już zwykle nie pobierają miodu od pszczół.
Tekst pochodzi z serwisu PAP – Nauka w Polsce.