Małopolska

Małopolska jakiej nie znacie – Malopolska24.pl

Góry Miejsca które warto zobaczyć Natura Tatry Turystyka

Współczesne lodowce w Tatrach?

Mapa Tatr z 1865 roku z zaznaczonymi obszarami lodowców.
Mapa Tatr z 1865 roku z zaznaczonymi obszarami lodowców.

O lodowcach w Tatrach mówiło się zawsze, że „kiedyś były”. To „kiedyś” oznacza okres 75-10 tysięcy lat temu, czyli ostatni czas epoki lodowcowej. Dzisiaj wszyscy powtarzają, że ich nie ma.


Nasze góry przekraczają co prawdę granicę wiecznego śniegu, która wynosi tu około 2200-2300 m n.p.m., ale na tej wysokości mamy tylko ostre szczyty, czyli miejsca, gdzie nie może gromadzić się śnieg i tym samym powstawać lodowiec. Problemem Tatr są również zbyt małe opady. Gdyby zwiększyć ich sumę o około 90% to na nowo zaczęłyby zachodzić procesy glacjalne w tej części Polski.

Lodowczyk Mięguszowiecki
Lodowczyk Mięguszowiecki. Foto: Wikipedia.
Jak to się ma do powyższej mapy, która pochodzi z 1865 roku? Ano nijak. Tak się składa, że nawet dzisiaj w Tatrach występują małe, szczątkowe lodowce, które w Polsce zwykło się nazywać „śnieżnikami”. Naszą dumą jest Lodowczyk Mięguszowiecki, który zajmuje obszar od 0,5 do 1 hektara w Bańdziochu pod Mięguszowieckimi Szczytami. Wykazuje on zdolność ruchu (około 70 cm/rok), a czas całkowitej wymiany lodu w nim zajmuje około 150 lat (tyle czasu mają najstarsze części lodowca). Maksymalna miąższość lodu wynosi 21 metrów. Pod samym śnieżnikiem występuje nawet tunel o długości kilkudziesięciu metrów, którym spływa topiąca się woda. Stanisław Krystyn Zaremba opisuje go tak: „Stąpaliśmy po coraz stromiej podnoszących się do góry piargach, pod ładnym, regularnym sklepieniem z mieniącego się zielonkawymi barwami lodu. Długość jaskini wynosiła około 55 m, szerokość 4–5 m, wysokość zaś była taka, iż można było iść cały czas nie schylając się. Kształtem swoim przypominała ta jaskinia alpejskie groty lodowcowe.”

Lodowczyk Mieguszowiecki
Lodowczyk Mięguszowiecki. Foto:Wikipedia

Lodowczyk Miedziany
Lodowczyk Miedziany. Foto: Wikipedia.
Nic to jednak przy lodowczykach słowackich. Największy z nich położony jest w Miedzianej Kotlinie u stóp Durnego Szczytu i Łomnicy. Jest to jednocześnie najpotężniejszy obszar lodowy w Europie Środkowej między Alpami a Kaukazem. Przy długości 600 metrów ma od 30 do 150 metrów szerokości. Jego minimalna powierzchnia pod koniec lata wynosi około 2-3 hektarów. Objętość Miedzianego Lodowczyka szacowana jest na około 150 000 metrów sześciennych.

Oba wspomniane lodowce łączy źródło zasilania. W niewielkim stopniu śnieg pochodzi z opadów. Od 70 do 90% masy śnieżniki zawdzięczają lawinom i zsypom śniegu z wyżej położonych obszarów. Oba leżą poniżej granicy wiecznego śniegu. I obu grozi globalne ocieplenie. Jeśli więc chcecie zobaczyć ostatnie tatrzańskie lodowce to radzę się spieszyć.

Tekst napisany na podstawie:
* Wikipedia.pl
* „Aktualności tatrzańskie”, P. Budzyna na kongresonkol.io.gliwice.pl
* „Wyniki georadarowych sondowań Lodowczyka Mięguszowieckiego w Tatrach”, B. Gądek, A. Kotryba
* „Bilans energetyczny powierzchni Lodowczyka Mięguszowieckiego (Tatry Polski) w lipcu 2000 roku”, B. Gądek, Z. Caputa, M. Kośmider
* Mapa pochodzi z serwisu wykop.pl

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

AlphaOmega Captcha Classica  –  Enter Security Code
     
 

Student technologii chemicznej na Politechnice Warszawskiej; perfumiarz; koneser sztuki zapachowej i wielki fan gór.